"Nasza miłość jest jak wiatr. Nie możesz jej ujrzeć, le

Sylwia2016

Właśnie, czekamy na dalszą część opowiadania. Very Happy

mania880

hehe. no z tymi facetami to dobre. super. prosimy o cd. Smile

MiskaLvsDanny

Wybaczcie

Będę dawała teraz częściej Smile

dzisiaj dłuższy - w nagrodę za czekanie Razz

:*

-Mmmm...Michaś, to twoja siostra? Tak skąpo ubrana, podoba mi się.- Powiedział jeden z neandertalczyków.
-Ty się lepiej sobą zajmij-odpowiedział mój brat (czasem bywa miły dla własnej siostry).
W tym momencie zauważyłam, że ktoś wstaje od barku nie był to nikt inny jak Daniel. Podszedł do mnie, dał buziaka w policzek, nadal stałam nie wiedząc co zrobić. Zaskoczyli mnie swoją obecnością.
-Cześć wojowniczko- powiedział i uśmiechnął się (łuuuuuu [reszta"panów"]), zawiązał mój szlafrok. Dopiero teraz się obudziłam.
-Cześć i dzięki- uśmiechnęłam się promiennie.
-Daniel! Coś ty zrobił? Takie ciałko chciałem popatrzeć. Chodź siostro, poznamy się bliżej-powiedział ten sam typek i głupkowato się wyszczerzył. Daniel miał już coś mówić (chyba, bo otwierał usta), ale po tym zdaniu mój mózg zaczął pracować na wyższych obrotach, wkurzyłam się. No bo co on sobie myśli?!
-Po pierwsze nie zwracaj się do mojego rata Michaś, bo on tego nie lubi -powiedziałam w miarę spokojnie- po drugie po moim domu będę chodziła ubrana jak mi się podoba- podniosłam głos- po trzecie jak masz ochotę sobie pooglądać gołe laski to kup sobie świerszczyka- tu już krzyczałam. -Nie życzę sobie takich komentarzy w moim towarzystwie jasne? Jeszcze jedno zapomniałabym. Jak głupio się szczerzyłeś to zauważyłam, że masz pietruszkę na zębach, to mało fajne.- Powiedziałam choć wcale jej tam nie było, ale zaczął się w popłochu rozglądać za lusterkiem.
- No Paweł, nareszcie ktoś Ci dogadał, hehe- zaśmiał się jeden z chłopaków, a reszta mu zawtórowała.
-Panowie wybaczą, pójdę się ubrać.
-Jak dla mnie nie musisz, dobrze Ci w tej koszuli-powiedział kolejny, uśmiechnęłam się tylko i powiedziałam "dzięki" bo zauważyłam niepewność w jego oczach, odwzajemnił gest i ruszyłam po schodach piętrowego apartamentu do pokoju.
Pomalowałam się, założyłam czarny t-shirt i powycierane jeansy. Wróciłam do kuchni. Stanęłam w progu i powiedziałam:
-Braciszku mógłbyś mi przedstawić tych miłych panów? Oprócz tego jednego, który nie jest miły.
-Niech się sami, przedstawią, powiedział Michał i się uśmiechnął. Podeszłam bliżej barku i zaczęłam po kolei podawać rękę chłopakom i się przedstawiać.
-Miśka- uścisk uśmiech.
-Kasjan
-Miśka-uścisk, uśmiech
-Piotrek
-Miśka-uścisk, uśmiech
-Łukasz
-Miśka-uścisk, uśmiech
-Konrad
-Miska-uścisk, uśmiech
-Kuba
-Tobie już chyba nie muszę się przedstawiać Danielu?
-Czemu nie? -Zapytał oburzony.
-Skoro chcesz, Miśka (uśmiech uścisk, buziak) jeszcze raz dzięki za szlafrok.
-Nie ma, za co, wydawało mi się, że nie jesteś w stanie nic z robić z osłupienia.
-To dobrze Ci się w wydawało. Nie często zastaje z rana we własnej kuchni stado facetów.
Pozostał jeszcze jeden chłopak. Jakoś nie miałam ochoty podchodzić do Pana Jestem silny, jestem męski, jestem boski, więc przedstawił mi go mój brat.
-To jest Paweł.-Nawet nie drgnęłam.
-Siostra, no. Faceta poznajesz po tym ja kończy a nie zaczyna, bądź grzeczna i przywitaj się z moim kolegom.
-Miśka- jedynie uścisk.
-Paweł, nie bocz się tak, już taki jestem, mówię, co myślę.
-Ja też.
Zrobiłam sobie śniadanie i usiadłam między Kasjanem a Piotrkiem, wydawali mi się najbardziej sympatyczni z całej paczki, poza Danielem (nadal miałam kaca moralnego po ostatnim uderzeniu)...

Sandra

Fajnie, fajnie...z tym kolesiem też bym tak zrobiła Wink

Czekam na cd Very Happy

agusia

Łał super^^ Fajnie że częściej będzie dodawany cd Wink

MiskaLvsDanny

Dziś piątek a to oznacza tylko jedno - impreza w akademiku, czyli w głębszym sensie świetna zabawa. Jednak mój spokój mąciła, świadomość, że na tej samej imprezie będzie Daniel ze swoimi kolegami. Chodzi oczywiście o tych, na których wpadłam rano...ehhh, życie jest ciężkie. W takiej sytuacji, musiałam stanąć na wysokości zadania i wyglądać dziś oszałamiająco. W tym mogły mi pomóc tylko dwie osoby Damian i Przemek. Dwójka moich najlepszych przyjaciół.

"Cześć tu Damian, jeśli masz pilną wiadomość to możesz zostawić ją po sygnale, jeśli nie to, nie zaśmiecaj mojej poczty głosowej. "
-No tak, pewnie jest jeszcze w szkole, w końcu dzisiaj piątek. Wybrałam numer Przemka, siedziałam na łóżku w moim pokoju i skubałam poduszkę ze zdjęciem mojej kochanej chrześnicy. Pierwszy sygnał, drugi, trzeci...
-Tak? Odezwał się Przemek.
-Potrzebuje Cię. Co dziś robisz?
-Tak, Ciebie tez miło słyszeć.
-Przepraszam, ale jestem zdesperowana. Dziś z rana...( tak opowiedziałam mu całą historie która zdarzyła się rano)
-Czegoś nie rozumiem, możesz mi powiedzieć skąd znasz Saucedo?
-Kogo?
-Daniela Saucedo.
-Aaa o nim mówisz, cóż to też ciekawa historia...opowiem Ci ja przyjedziesz.
-Dobra to będę za godzinę.
-Do zobaczenia.

Sandra

Krótkie, ale super czekam na cd Wink